In 1951 vertrok de moeder van mijn oma, mijn overgrootmoeder Louise Van Leerdam-Antonis, samen met haar tweede man en haar jongste kinderen per boot naar Nederland.
Mijn opa Henry Gang en oma Luna Gang-Wolleswinkel woonden toen nog met hun twee kinderen in Surabaya. Mijn oma was in verwachting van hun derde kind, mijn moeder.
Op het moment dat mijn overgrootmoeder met haar gezin in de haven van Tanjung Perak in Surabaya op de boot stapte is mijn oma samen met haar twee kinderen van 2 en 1 jaar oud meegegaan naar de haven om haar familie uit te zwaaien.
Mijn oma vertelde mij ooit, doordat de situatie van de Indische gemeenschap in Indonesië steeds meer in gevaar kwam, zij samen met haar twee kleine kinderen mee de boot op wilde. Ze voelde zich niet veilig meer in haar geliefde land. Ze had er veel verdriet van om haar moeder die ze heeft moeten laten gaan; niet wetende wanneer zij elkaar weer zouden zien.
Omdat mijn opa niet mee was gegaan om de familie Van Leerdam uit te zwaaien, heeft mijn oma op het laatste moment besloten om op de kade achter te blijven.
Uiteindelijk duurde het nog 11 jaar voordat mijn opa en oma naar Nederland vertrokken. Pas in 1962 verlieten zij Indonesië per vliegtuig, met hun inmiddels 6 kinderen en met het zevende kind op komst.
Voor mijn Chinees-Ternataanse (uit Ternate op de Noord-Molukken) opa was dit een bittere pil. Hij heeft zijn moeder, broer en zussen op Java achter moeten laten. Zijn moeder heeft hij nooit meer gezien…
Deze foto is geschoten toen mijn moeder, Grace, een paar maanden oud was, speciaal voor mijn overgrootmoeder; de eerste foto die zij ontving in het verre Holland waarop haar kleindochter staat die ze nog niet had ontmoet.
Grace zit hier bij haar moeder, mijn oma, op schoot. Naast mijn oma staan haar twee oudste kinderen Diana en Paul.
Familie Van Leerdam kwam in Domburg terecht. Niet lang daarna werd de familie ondergebracht in Kloetingen waar zij de watersnoodramp in 1953 heeft meegemaakt. In 1959 vestigde de familie zich in Rotterdam-Noord op de Schiebroekselaan.
Dit is een van de verhalen van mijn familie. Gelukkig heeft mijn oma mij nog iets kunnen vertellen in de laatste jaren van haar leven.
Iedere Indische familie heeft zijn eigen verhaal. Deze verhalen moeten blijven verteld worden.
De Indische geschiedenis is een te belangrijk stuk van de Nederlandse geschiedenis om niet of nauwelijks te benoemen.
Raquel Bergsma, namens familie Gang