Surabaya, 1962
Dit is de laatste familiefoto van het gezin Gang, genomen in hun woonplaats Surabaya vlak voordat zij naar Nederland vertrokken.
Mijn grootouders Henry Gang en Luna Gang-Wolleswinkel met hun 6 kinderen: Diana, Paul, Grace, René, Harry en Ronald en met het zevende kind op komst.
De Indische familie van mijn oma was al begin jaren ’50 per boot naar Nederland afgereisd.
De situatie begin jaren ’60 was niet meer om uit te houden voor de familie. De kinderen konden niet veilig buitenspelen of alleen naar school lopen zonder dat zij met stenen werden bekogeld door bewoners uit de kampongs. De leefsituatie werd steeds gevaarlijker. Contact met familie in Nederland was er in die periode nauwelijks, omdat poststukken vanuit Nederland werden tegengehouden. Het kleine beetje contact dat nog mogelijk was, was voor de moeder van mijn oma, die zich, samen met haar gezin, inmiddels in Rotterdam-Noord had gevestigd, genoeg om te concluderen dat haar dochter en gezin z.s.m. Indonesië moesten verlaten.
De periode dat de Indische mensen ‘vrijwillig’ Indonesië konden verlaten, was reeds verstreken. Daardoor werd het bijna onmogelijk om in die tijd naar Nederland af te reizen. Mijn overgrootmoeder heeft zelfs uit wanhoop een brief naar koningin Juliana geschreven om familie Gang naar Nederland te kunnen halen. Uiteindelijk is de familie in december 1962 per vliegtuig naar Nederland gevlogen met tussenstops van een paar dagen in Bangkok en Rome.
Aangekomen in Nederland werd de familie ondergebracht in contractpensions in Bennekom, Scheveningen en Rotterdam-West. In 1965 kregen ze uiteindelijk een woning in Rotterdam-Zuid. Vanaf die tijd kon de basis voor een bestaan in Nederland voor de familie zich pas echt vormen.
Met deze vlag breng ik een ode aan mijn Indische grootouders die in de jaren ’60 alsnog besloten om met hun kinderen naar Nederland te vertrekken; gevlucht vanuit hun geliefde geboorteland naar een onbekend land daar ver vandaan. De offers die zij hebben moeten doen, de moeilijke keuzes die zij hebben moeten maken, familie die zij achter hebben moeten laten door in het diepste geheim te moeten vertrekken, om in Nederland opnieuw te beginnen… voor een veilig en beter leven voor hun gezinnen. De Indische geschiedenis en daarmee het koloniale verleden mogen niet vergeten worden. Iedere Indische familie heeft zijn eigen “verzwegen” verhaal, maar het is belangrijk dat die verhalen gedeeld worden. Het is onze gedeelde geschiedenis die ons verbindt.