Edwin Linders (1974) is derde generatie Indische Indo. Hij schreef een gedicht over 15 augustus 1945. Hij is zo verbonden met zijn Indische wortels dat hij besloten heeft een boek te schrijven over zijn roots. Een mooie manier om te ‘gedenken’ vonden wij, dus stelden we hem een paar vragen.
Hoe heet je boek?
Het boek heet “RESPECT!” en is grotendeels gevuld met persoonlijke verhalen en gedichten over mijn Indisch-zijn, onze geschiedenis, onze cultuur, een kijkje terug naar ‘waar’ we vandaan zijn gekomen, hoe we ons als bangsa hebben ontwikkeld en de huidige stand van zaken. En een hoopvolle visie voor onze toekomst.
Waarom ben je dit boek gaan schrijven?
Omdat ik me al sinds mijn 13e bewust ben van onze speciale afkomst, die meer inhoudt dan ‘gemengdbloedigheid’. Ik ben een Indo, dat klopt, maar ik ben bovendien Indisch. Als Indische Indo en rappende dichter ben ik in staat om enigszins ‘lastige’ zaken op een laagdrempelige manier te omschrijven. ‘Lastig’ in de zin van: oude kwesties, die voor veel jongeren aandoen als een ver-van-m’n-bed-show en zaken die in veel Indische gezinnen nauwelijks besproken worden, maar júist de kern van ons Indisch-zijn raken.
Ik heb een aan naïviteit grenzend vertrouwen in het voortbestaan van ons volk(je) als bangsa; vertrouwen dat ik een belangrijke bijdrage kan leveren om dat bangsa-gevoel te verstevigen en vertrouwen in het verstevigen van een basis waarop we onze unieke Indische cultuur anno nu nieuw leven in kunnen blazen.
Wat is jouw drijfveer om zo hard te werken om de Indische vlam levend te houden?
Liefde. En een tomeloze passie voor onze cultuur.
Als mensen vrij nonchalant en laconiek omgaan met de “Indische cultuur” en al dan niet sceptisch vragen “Wat is dat dan? En bestaat het nog wel?” dan is dat voor mij een challenge. Het zet me aan het denken: waarom twijfelen mensen daaraan en waar komen die gevoelens en gedachten vandaan? En hoe komt het toch dat velen (van onszelf) onze cultuur en gemeenschappelijke band zo weinig waarderen?
Mijn vertrouwen is ook een belangrijke drijfveer. Ik heb een aan naïviteit grenzend vertrouwen in het voortbestaan van ons volk(je) als bangsa; vertrouwen dat ik een belangrijke bijdrage kan leveren om dat bangsa-gevoel te verstevigen en vertrouwen in het verstevigen van een basis waarop we onze unieke Indische cultuur anno nu nieuw leven in kunnen blazen.
Wat wil je de jongere generatie Indo’s meegeven?
Een ‘sense of pride’. Ik ben iemand die graag wil weten waar ik vandaan kom. Ik wil weten wat mij ‘Indisch’ maakt. En ik hoop dat meer Indischen, met name de jongeren, dat ook hebben: de drang of in elk geval de wil om te achterhalen wat het is dat ons een ‘Indo’ maakt en waarom wij ‘Indisch’ zijn. Door enkel vooruit te kijken vanuit het nu, kom je daar niet achter.
Van huis uit krijgen we allemaal wel wát mee, maar om er het fijne van te weten en de puzzel compleet te maken moet je echt op onderzoek gaan. Begin dicht bij jezelf. De Indo zit in je en jouw bron is je familie. Kijk wat je daar kunt krijgen, vooral van de eerste generatie die ‘Indië nog heeft meegemaakt en je haarfijn kan uitleggen wat het is dat ons ‘Indisch’ maakt. En natuurlijk: lees ook gerust dit boek… het zal je goed doen.
Míjn Indo-zijn, voor mij persoonlijk, is iets spiritueels.
Wat is de kern van jouw Indo-zijn?
Míjn Indo-zijn, voor mij persoonlijk, is iets spiritueels. Mijn Indo-zijn is mijn basis, het is mijn onbegrensd vertrouwen. Waarin ‘vertrouwen’ het sleutelwoord is, maar dat ‘onbegrensd’ is toch wel erg toepasselijk, hè. Mijn Indisch-zijn geeft me kracht, omdat ik afstam van een geslacht van survivors. Had ik niets geweten over mijn familiegeschiedenis, dan had ik deze kracht ook niet gehad. Ik kan me amper voorstellen wat ze allemaal precies hebben meegemaakt. Maar het zit wel in m’n bloed. Dat besef en het respect dat ik voor ze heb, zorgt ervoor dat ik erg in touch ben met m’n Indische ik. Dat is mijn bron, daaruit put ik kracht.
En tot slot: waar kunnen geïnteresseerden je boek kopen?
Mijn boek is op dit moment via mijn website in de voorverkoop.
Ik heb er bewust voor gekozen om het boek in eigen beheer te publiceren. Essentieel onderdeel van mijn missie is namelijk het ondersteunen van de achtergebleven Indischen in Indonesia. Ik deel de winst daarom met stichting Help de Indischen in Indonesia. Als ik 300 boeken heb verkocht, kan ik het laten drukken. De teller staat nu op 137.
De Stichting dankt Edwin voor zijn gedicht en dit interview. Succes met de verkoop van je boek, Edwin!